Verbrijzelde hand Ellen

Ellen, 13-jarige ponyrijdster
We delen graag het verhaal van Ellen met je. Ellen is een 13-jarige paardenliefhebber die niets liever doet dan paardrijden. Ze is een energieke meid die weet wat doorzetten is, want door haar harde werk kan ze weer de sport beoefenen waar ze zo van houdt. Wij zijn trots op Ellen! 

Gevallen van de pony
“Ik heb vorig jaar een ongeluk gehad met mij pony, waar ik onder de pony terecht ben gekomen en mijn hand is verbrijzeld. Deze is toen gegipst en zijn er tijdens een operatie allerlei platen en schroeven in mijn hand gezet. Na mijn operatie heb ik 1 jaar fysiotherapie gehad bij het handencentrum van LIJV. Ik vertel graag mijn verhaal om anderen te inspireren om door te zetten, ook als het even tegenzit. Ik vond het namelijk heel lastig dat ik niet alles kon doen wat ik wilde met mijn hand. Ik mocht na mijn operatie namelijk 3 maanden niet paardrijden, terwijl ik altijd bij de paarden was.

Revalidatie
“Mijn belangrijkste doel was om weer te mogen paardrijden. Na een controlefoto mocht ik weer 10 minuten paardrijden, dit bleek mijn herstel te bevorderen. Dit vond ik superfijn. Ik mocht weer doen wat ik het liefste deed.   

De grootste steun tijdens mijn revalidatie was mijn moeder. Zij bedacht iedere keer leuke manieren om mijn oefeningen te doen. Maar ook mijn pony, Goldfever en mijn familie en vrienden die mee leefden, dat gaf met extra moed om door te oefenen. Mijn hand voelde niet als mijn hand, maar het ging steeds beter en ik kreeg weer vertrouwen.  

Ik vond de therapie en therapeuten bij LIJV echt heel goed. De therapie was lastig want het deed veel pijn en wat ik moest doen voelde onnatuurlijk.  Ik had de steun van de therapeuten nodig om mijn vertrouwen terug te krijgen. In het begin kreeg ik veel therapie omdat ik nog niks kon. Naarmate mijn revalidatie vorderde werden dit steeds minder afspraken, maar juist steeds meer zelf oefenen. Mijn moeder heeft me echt geholpen om de vele oefeningen iedere keer weer uit te voeren. De variatie die zij bedacht met verschillende materialen vond ik fijn en zorgde ervoor dat het leuk bleef. De start met oefeningen was heel moeilijk omdat mijn hand niet kon bewegen. Ook hierbij heeft mijn moeder me erdoorheen geholpen en mijn therapeuten bij LIJV (Mieke, Wieteke en Renée). En natuurlijk mijn pony want ik wilde weer paardrijden daar ging ik 100% voor.”

De eerste wedstrijd
“De eerste keer dat ik weer een wedstrijd mocht rijden op mijn paard voelde geweldig! Het gevoel dat je weer op een paard kan zitten. Ik kan het gewoon weer! Toch vond ik het ook heel spannend. Het was met dezelfde pony waar ook het ongeluk mee gebeurd was. Maar de eerste keer weer op het paard voelde heel vrij.”

Doorzetten
“Ik zou de lezers van dit artikel die ook zoiets meemaken zeggen: blijf doorgaan hoe moeilijk het ook is. Probeer de oefeningen te doen en hiermee creatief te zijn. Bedenk een doel voor jezelf waar je voor wil gaan. Geloof in jezelf! En laat de therapeuten van LIJV je meehelpen want die weten er veel vanaf.

“Ik wil de mensen bij LIJV en de chirurg heel erg bedanken, dat ik weer kan paardrijden”